yalnızlık

• yalnızlığı seviyorum. muhtemeldir ki bu sebepten evlilik denen konseptte mutlu olamadım. boşanmış bir adam olarak yeniden hayattan keyif almaya başladım. hani birkaç sene önce viral olan bir video vardı; hollanda'da 6 ay sonra ilk kez dışarı çıkan inekler mutluluktan neredeyse dans ediyorlardı. evet, durduk yere yalnız olduğum aklıma geldikçe mutlu oluyor, o inekler gibi dans ediyorum. daha iyi bir adam yapıyor beni yalnızlık. daha sakin akıyor zaman, sabır ve anlayış seviyem yükseliyor. kafasına estiği anda canının istediği yere gidebilme fikrini çok hafife alıyor insanlar bence... bu seviyede bir spontanlığı yalnızca "yalnızlık" sağlıyor.
  
  yalnızlığı sevmemi sağlayan ikinci sebep şu. bana "kendim" olabilme fırsatını sağlıyor yalnızlık. evliyken tek eşlilik konusunda içsel bir savaş içerisindeydim. yatakta tatmin olamamak bir yana, baya baya acı çekiyordum bu konuda, dürtülerimi bastırmak zorunda kaldığım için. bunu da şuna benzetebiliriz. baby reindeer'da, donny, cinsel tercihini ailesine açıklayınca bir ıstıraptan kurtuluyor, hafifleyip ağlıyor ya, o seviye bir rahatlama yaşıyorum. şu an hayatımda yeni bir kadına dokunurken aldığım elektrik beni tüm hücrelerime kadar "canlı" hissettiriyor. erkekler tek eşlidir geyiğine girmeyeceğim, başkaları sikimde bile değil, ama ben en azından kendime karşı dürüst olmanın mutluluğu içerisindeyim ve bunu da bana "yalnızlık" sağlıyor.
  
  "sen single'lıktan bahsediyorsun, lonelyness'tan değil" diyen olabilir. şöyle açıklamaya çalışayım. bahsettiğim ve benim ruhuma iyi gelen tercihli yalnızlık, yani solitaryolarak açıklayabileceğimiz durumu tecrübe edebilmek, "single" olmadan namümkün. ve sizi temin edebilirim ki, yalnızlığın en kötü türü, "single" değilken yaşananıdır. ^*
• kimlerden uzaklaşmak ya da ayrı kalmak sonrası yalnız kalındığına bağlı olarak hayat kalitesini ciddi oranda artırma ihtimali de olan kavram.
• kalabalıktansa yalnızlığı tercih ediyorum, bildiğin bağımlısı oldum yalnızlığın son zamanlarda.
• tercihse zenginlik, zorunluluksa zulümdür. tercih edilen yalnızlık insanı kaliteli vakit geçirmeye, kendini geliştirmeye yönlendirir. gizil güçlerinin farkında olunur. zorunlu yalnızlık ise insanı derin uçurumlara sürükler durur. bir çıkmazın içinde debelenen aciz bir ruh gibi olur.
• belli bir süre sonra çok bayıyor ya
• bir insanın içinde ne ölçüde çok şey varsa, dışarıdan o ölçüde az şeye gerek duyar, böyle biri için başka insanlar daha az olsa da olur, dolayısıyla anlama yetisinin seçkinliği, üstünlüğü yalnızlık sevgisine yol açar.
  yaşam bilgeliği üzerine aforizmalar
  arthur schopenhauer
• size öldüğünüzde ne olduğunu bildiğimi söylesem ne dersiniz.. hayalet olursunuz.. karanlık bir yerde mahsur kalırsınız.. bir fısıltı dünyasında.. kimseye görünmesiniz.. yetim kalır sevdiklerinize geri dönemezsiniz.. ama evet ama yalnızlıkla birlikte özgürlükte gelir.. istediğiniz yere gidersiniz.. istediğinizi yaparsınız.. hiç birşey bilmezsiniz ama herşeyi bilirsiniz, dünyayı nokta olarak görebilirsiniz..
  ben aslında ölünce ne olduğunu hiç bilmiyorum.. ölüm hala bir muamma yani.. ama hayat o pek öyle değil, dünyada tek başımıza var oluyoruz sessizce..kaybedecek hiç birşeyin olmadığı an kazanacak çok şeyin var...
• peki ya yaşadığın yalnızlık değil de kimsesizlikse?
• istenmişse, seçilmişse, beklenen hayal edilen gün gelene kadar bir hazırlıkla geçtiyse, değeri bilinirse ve boğulmadan arada güzel birlikteliklerle, paylaşımlarla es verilirse gücünüze güç katacak durum